Amerikan karıncaları buldukları yaprakları parçalarlar ve ufak parçaları yuvaya getirirler. Yuvadaki karıncalar yaprakları çiğner ve meydana getirdikleri yeşil hamuru ağızlarının altındaki ufak bir torbada sakladıkları artıklarla karıştırırlar. Yuvadaki pislikleri ve diğer ölü böcekleri de ilave ederler. Neticede besleyici bir hamur elde ederler. Zamanla bu hamur küflenir ve üzerinden mantarlar çıkmaya başlar. Yeni doğan bir karınca beyi yeni bir koloni kurmak için uygun bir yer bulur ve oraya ağzındaki torbadan daha önce hazırlamış olduğu mantar ezmesini bırakır. Ve içine yumurtlar. Daha sonra bu yumurtalardan bir kaçını kırar. Bir müddet sonra yumurtadan çıkan karıncalar gıdalarını hazır olarak bulurlar.
Ey mülhid! Bu hikmetli fiilin sahibi Allah değilse;
1- Karıncaya mantar yapmayı kim öğretti?
2- Bu şuursuz karıncalara şuurkârane hareketleri kim yaptırıyor?
3- Karıncanın kalbine yavrularına karşı şefkati kim koydu ki daha onlar dünyaya gelmeden rızıklarını düşünüyor?
4- Bütün hayvanlar bir tarafa, sadece şu yeni doğan karıncaların rızkının nasıl münasip bir vakitte onlara yetiştirildiği tefekkür edilse, Allah’a iman için kâfi olmaz mı?
