Ekmeniz gereken uçsuz bucaksız bir araziniz olsun. İşçileriniz ise son derece tehlikeli, hatta fırsatını bulsa sizi öldürebilecek kadar acımasız. Hatta onların şerrinden muhafaza olmak için onları her vakit hapiste tutmaya mecbursunuz. Ama bu uçsuz bucaksız tarlayı ekmenize yardımcı olabilecek başka işçileriniz de yok. Böyle bir durumda olsaydınız ne yapardınız?
Eğer işçilerin şerrinden korkup öldürseniz bu sefer tarlayı ekemezsiniz, eğer tarlayı ekmek için onları hapisten çıkarıp başı boş bıraksanız, bu seferde sizi ilk fırsatta öldürürler, herhalde yapılacak en iyi iş, onları hapisten çıkarıp tarlada çalıştırmak, şerlerinden emin olmak içinde devamlı başlarında bir silah ile beklemektir.
Misalimizdeki tarla, bu dünyada ekmemiz gereken ahiret tarlasıdır. Namaz, oruç, zekât, zikir ve daha birçok tohum bu tarlaya ekilir, hasat ise hesap günüdür. Azgın işçiler ise nefis ve askerleridir.
Eğer serbest bıraksak bizim manevi hayatımızı öldürürler, eğer öldürsek bu seferde tarlayı ekemeyiz.
Herhalde en güzeli silahla başında bekleyerek tarla ekiminde onu istihdam etmektir.
En mükemmel silah ise açlıktır.
Tam anlayamadim mevzuyu, ozellikle son kismini, aciklarsaniz seviniriz