Göç mevsimi geldiğinde, kuşların başka memleketlere göçtüklerini görürüz.
Vızvız, bıldırcın, sığırcık gibi kuşlar 7.000 km.lik bir göç yapar.
Orta Avrupa leyleği ise 10.000 Km.lik bir göç yapar. Günde 150 Km. yol alır.
Göç şampiyonu ise Deniz kırlangıcı denilen bir kuştur ki 25.000 Km.lik bir seyahat yapar.
Bir mağaradan, bir yarasa alınmış, ışık geçirmez bir kafese konulmuş. 300 Km. uzaktan bırakılmış, yarasanın mağarasına döndüğü tespit edilmiş.
Bilim adamları, kuşların yönlerini dünyanın manyetik alanından veya yıldızlardan bulduklarını söylemişlerse de bir deneyle bu batıl fikirlerini kendileri çürütmüşler.
Şöyle ki; Hiç göçe çıkmamış bir leylek kafes içerisinde İtalya’ya götürülmüş. Göç mevsimi serbest bırakılmış. Görülmüş ki, bu leylek, en kısa yolu takip ederek 125 gün sonra neslinin göç ettiği memlekete varmıştır.
Şimdi, kuşları bir kenara bırakalım da kendimize bakalım; elimize bir adres verilse bile, çoğu zaman gideceğimiz yeri bulamayız, kayboluruz. Hatta bir hastaneye girsek, çıkış kapısını bulmakta zorlanırız. Bir de yollardaki işaret levhalarını kaldırsalar ve bizden İstanbul’dan, Kars’a gitmemizi isteseler, her halde ömrümüzün sonuna kadar oraya ulaşamazdık.
Acaba kuşlar bizden daha mı akıllı?
Yoksa onlara ilham eden birimi var?
Demek Allah’ı inkâr etmek kuştan daha ahmak olduğunu kabul etmek ile mümkündür.
