Kur’an’da geçen, yağmurların yağışı ve suların hayatımızdaki yeriyle ilgili ayet-i kerimeler bizlere dosdoğru fikirler vermektedir. Tarihin başka bir döneminde yaşasaydık bu bilgileri bu kadar rahat kavrayamayabilirdik. Günümüzde suların Dünya’daki çevriminin nasıl işlediği detaylı bir şekilde ortaya konduğu için Kur’an ayetlerindeki sular ile ilgili bilgileri rahatlıkla anlıyoruz. Sular hakkındaki eski bilgileri ve Kur’an’ın ayetlerini karşılaştırdığımız zaman, Kur’an’ın eski dönemin yanlış bilgilerini içermeksizin her konuda olduğu gibi sular konusunda da en doğru bilgileri sunduğunu görüyoruz. Gerçekten de bize apaçık gelen bu bilgi, acaba tarihin her döneminde bu kadar açıkça bilinebilir miydi?
Bilimsel veriler ile Kur’an ayetlerinin doğruluğunu göstermeden önce, tarihteki en önemli ve dahi sayılan felsefecilerin suyun dönüşümü ile ilgili görüşlerine yer verelim:
Yeraltı sularının varlık sebebini Miletli Thales şöyle izah eder: Kara parçalarının derinliklerinde esen rüzgârların basıncıyla havaya fışkıran Okyanus suyu yerlere düşmekte, böylece toprağın içine geçmektedir. Yani Miletli Thales göre, kara suları Okyanusların rüzgârlarla taşması sonucunda oluşuyor.
Platon da bu görüşleri paylaşıyor ve Okyanusa geri dönüşün de büyük bir girdap vasıtasıyla olduğunu düşünüyordu.
Aristo’ya göre ise, yerden yükselen su buharı dağların soğuk çukurlarında yoğunlaşarak yeraltı göllerini meydana getirir. Kaynak suları da bu göllerden beslenir.
Evet, sizleri güldüren bu görüşleri, asırlarının en dâhi filozofları yapıyordu. Vahyin şaşmaz ve şaşırtmaz mutlak bilgilerine kulak vermeyenlerin bu bariz hataları yapması ise kaçınılmazdır.
Suyun döngüsü ve yeraltı sularının oluşumuna ilişkin ilk belirgin keşif ise 1580 yılında Bernard Palissy’e aittir. Ona göre, yeraltı suları yağmurun toprağa sızmasından ileri gelmektedir. Encyclopedia Universalis’in “Sular Bilgisi” maddesinin yazarı R. Remenieras ise şu bilgileri vermektedir: “Sulara ilişkin tabiat olayları alanında sırf felsefi olan kavramların yerlerini, tarafsız gözleme dayalı araştırmalara bırakmaları için ancak Rönesans’ı beklemeleri gerekti.”
Halbuki Kur’an, yeraltı sularının yağmurlar sonucunda oluştuğunu asırlar öncesinde bilim ve tekniğin olmadığı bir asırda şöyle haber veriyordu.
“Allah’ın gökten bir su indirdiğini ve onu topraktaki kaynaklara geçirdiğini görmüyor musun?” (Zümer suresi : 21.ayet)
Kur’an’ın 14 asır önce açıkça haber verdiği, yağmurların yeraltı kaynaklarını oluşturduğu bilgisi, Avrupa’da 16. yüzyılda ortaya konuyor ve ancak o tarihte Aristo’ya itiraz edilebiliyordu.
Tüm bu bilgilerden sonra Kur’an’ın Allah’ın kitabı olduğunu kabul edilmezse Kur’an’ın vermiş olduğu bu haberin doğruluğunu ne ile izah edebilir?
Onlarca dâhi filozofun keşfedemediği bu ekolojik bilgi 14 asır önce okuma-yazma bilmeyen bir insan tarafından nasıl keşfedilmiştir?
Bu bilgiyi o asırda yaşayan ve okuma yazma dahi bilmeyen bir insanın keşfine dayandırmak ancak akıldan istifa etmekle mümkündür?
O halde Kur’an gökten suyu indiren ve onu topraktaki kaynaklara geçiren ve mucizevi haberi 1400 yıl önce bize haber veren Allah’ın kelamıdır.
