Allah Veliyydir. Bir kimseye sevgi ve yardım hisleriyle yaklaşıp onu hiç terk etmeyen yardımcıya “velî” denilmektedir. Allah’ın Veliyy olması mümin kullarını sevip işlerini üzerine alıp idare etmesi, onlara yardımcı ve dost olması manasındadır. Bu isme mazhar olanlar Allah’ın sevgisine ve dostluğuna mazhar oldukları gibi Allah’ın yardımına da mazhar olmuşlardır.
“Hiç şüphesiz zalimler, birbirlerinin velîsidirler. Allah ise takva sahiplerinin velîsidir.” (Câsiye Suresi: 19)
“Allah, iman edenlerin velîsidir. Onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır. İnkâr edenlerin velîleri de tağuttur, onları aydınlıktan karanlıklara çıkarırlar.” (Bakara Suresi: 257)
İşte bu Kur’an ayetleriyle anladık ki Allah ancak müminlerin ve takva sahiplerinin velîsidir. Onları günah ve dalaletin karanlıklarından çıkartıp hidayetin nuruna kavuşturur. Demek günahlardan kaçındırmak o günahları işlemesine müsaade etmemek Allah’ın Veliyy isminin bir tecellisi olduğu gibi hayırlarda ve hidayette daim olmakta yine bu ismin tecellisiyledir.
Yine bu isim müminin başına gelen musibetlerde, hastalıklarda, darlık ve sıkıntılarda tecelli eder. El Veliyy isminin tecellisiyle Allah velisi olduğu kullardan o musibeti kaldırır, hastalıkları afiyete, darlıkları genişlik ve feraha çevirir. Bu isim bazen de dostlarına yardım edip düşmanlarını kahretmek şeklinde de tecelli eder. Birçok savaşta bu ismi şerif tecelli etmiş yardım ve inayetini müminlere ihsan ederken düşmanlarını kahreylemiştir.
Yine bu ismin tecellisiyle müminin idare etmekte aciz kaldığı ve altından kalkamadığı işlerde veli olan Rabbi onun imdadına yetişir ve o işlerin idaresini üzerine alır. Demek idare etmekte aciz kaldığımız işlerin idaresinin kolaylaşmasında, altından kalkamayacağımız işlerde muvaffak olmamamız hep bu ismin tecellisiyledir. İnsan yaratış itibariyle aciz, zayıf ve fakir olarak yaratılmıştır. Gözle görülemeyecek bir mikroba yenik düşecek kadar acizdir. Hem fakirdir. Fakirlik; muhtaç olunan şeyin yokluğudur. İhtiyacı hayal dairesi kadar geniş olan insanın sermeyesi ise hiç hükmündedir. İşte böyle aciz, zayıf ve fakir olan kullar şu dünya hanında dertleriyle baş başa bırakılmamıştır. Veliyy olan Allah o mümin kullarının işlerini üzerine almış ve onların dostu ve velisi olduğunu her vakit onlara göstermiştir.
İnsanın El-Veliyy ismine karşı vazifesi ise şudur;
İnsan şu perişan dünyada yalnız olmadığını bilmeli. Onu bilen, halini gören, sesini işiten, derdine derman yetiştiren ve kudreti her şeye yeten bir sahibi bir hamisi ve bir velisi olduğunu unutmamalıdır.
Bir düşünün aciz ve fakir olan insanın arkasında sonsuz kudret ve rahmet sahibi bir zatın ona veli olması, onu himayesine alıp yardım etmesi ve koruyup kollaması mümin için ne büyük bir kuvvet ve zenginliktir. İnsan bu kuvvet ve zenginliğin farkında olmalı hadiselerin karşısında asla ümitsizliğe düşmemeli Veliyy olan rabbine dayanıp ona güvenmeli ve El Veliy, El Veliyy diyerek onu zikretmelidir.
Allah’ın mümin kulların velisi olması muhakkak ki mümin için en büyük şeref ve onurdur. Bu şerefin kıymetini bilmeli bundan gafil olup bu şerefi dünyanın fani mal, makam ve mevkisinde aramamalı ve şu ayete kulak vermelidir.
“İyi bilin ki Allah’ın velî kullarına hiç bir korku yoktur. Onlar mahzun da olmayacaklardır. Onlar, iman eden ve takva sahibi olan kimselerdir. Dünya hayatında da, âhirette de müjde onlaradır. Allah’ın sözlerinde asla değişme olmaz. İşte büyük kurtuluş ancak budur.” (Yunus Suresi: 62-64)
İşte bize düşen El Veliyy isminin tecellisine mazhar olmak için azami gayret göstermek, takva sahibi kullardan olup bu büyük kurtuluşa kavuşmaktır.
