Bu ders, Deizm hakkındaki 6. dersimiz. Bir önceki dersimizde nimet üzerinden yaptığımız tahlili, bu derste malikiyet üzerinden yapacağız.
Yine bir deistle konuşacak ve onu kendimize muhatap yapacağız… Şimdi deist olan kişiye soruyoruz: Senin büyük bir mülkün olsa… Bu mülkle sen, zenginliğini ve büyüklüğünü göstermek istesen ve göstersen. Mülkünde de kiracıların olsa. Her şey senin iken, ve senin zenginliğini ve büyüklüğünü gösteriyorken; ahali senin mülkünü başkasına ait bilse ve kendi aralarında şöyle konuşsa: “Şurası Ahmet Beyindir, şurası Mehmet Beyindir, Şurası Ali’nindir, şurası Veli’nindir…” Ahali bu gibi sözler söylese ve senin mülkünü kiracılarına taksim etse, sen onlara şöyle demez misin:
“Ey ahali! Bu mülk tamamıyla bana aittir. Benim malımdır. Mal sahibi zannettikleriniz benim kiracımdır. Benim mülkümde ortağım yoktur…”
Herhalde buna benzer sözler söyler ve mülkünün taksimatına razı olmazsın…
Şimdi sana bir soru soracağız: Sen, sözde zenginliğine ve büyüklüğüne bir halel gelir diye mülkünün taksimine razı olmazken; senin ve zerrelerden atomlara kadar herşeyin hakiki mülk sahibi olan Allah, mülkünün başkalarına paylaştırılmasına nasıl razı olur? Mülkünün başkalarına ait zannedilmesine nasıl müsaade eder? Büyüklüğü ve azameti buna izin verir mi?
Elbette izin vermez ve razı olmaz. Madem Allah, bütün mülkün kendisine ait olduğunun bilinmesini ister; o halde peygamberler göndermeli ve kitaplar indirmeli ki, bizler mülkün tek sahibi olarak onu bilelim. Eğer peygamberler olmazsa şaşırır, Allah’ın mülkünü varlıklarına paylaştırırız.
Kendilerine peygamber ulaşmayan ya da ulaşsa da peygamberinin sözünü dinlemeyen kavimlere baksana. Bir kısmı ateist olmuş, Allah’ın mülkünü tesadüfe, sebeplere ve tabiata taksim ediyor… Bir kısmı da batıl ilahlar bulmuş. Mesela derler ki: “Gökyüzü Zeus’undur ve onun kontrolündedir. Denizler Poseidon’undur ve onun idaresindedir. Yer altı zenginlikleri Hades’indir…” Daha bunlar gibi ne sözler söylemişler ve Allah’ın mülkünü nasıl da bölüştürmüşler.
İşte Allah, bütün mülkün tek sahibi olduğunu bildirmek için peygamberler göndermiş, kitaplar indirmiş ve şöyle demiştir: “Ey kullarım! Bütün mülk bana aittir. Mülkümde ortağım yoktur. Zerreden tutun güneşlere kadar her şey bana aittir. Sakın mülkümde bana ortaklar edinmeyin. Mülkümü onlara taksim etmeyin. Bu, büyüklük ve azametime yakışmaz…”
İşte peygamberlerin gönderilmesi bu açıdan zaruridir ve bu, Allah’ın birliği kadar kesindir.
