Allah’ın ahirette görüleceğine dair İkinci Delilimiz, A’raf suresinin 143. ayetidir. Bu ayet-i kerimede Hz. Musa şöyle buyurmuştur:
رَبِّ اَرِنِي اَنْظُرْ اِلَيْكَ Rabbim, bana kendini göster; seni göreyim.
Bu ayetin açık ifadesiyle, Hz. Musa Allah’ı görmek istemiştir. Eğer Allah’ı görmek caiz ve mümkün olmasaydı, Hz. Musa bunu talep etmezdi. Hz. Musa’nın bunu talep etmesi ispat eder ki, Allah’ı görmek caizdir, mümkündür ve ahirette vaki olacaktır.
Şimdi size şunu sorsam: Allah’ı en iyi kimler tanır? Herhalde cevabınız şu olur: “En iyi peygamberler tanır. Çünkü onlar vahye mazhardır. Allah onlara zatını, bizatihi kendi tanıtmıştır.” Bu cevabınız üzere şöyle sorsam: Peki, peygamberler içinde Allah’ı en iyi kim tanır? Herhalde cevabınız şu olur: “Peygamberler içinde Allah’ı en iyi, ulu’l-azm, yani kendisine kitap veya suhuf verilen büyük peygamberler tanır.”
Evet, cevabınız doğrudur, Allah’ı en iyi, ulu’l-azm olan peygamberler tanır ki, Hz. Musa da onlardandır. Hiç mümkün müdür ki, Allah’ı görmek caiz ve mümkün olmasın; ama Hz. Musa bunu bilmesin ve Allah’tan mümkün olmayan bir şey istesin? Bu olabilir mi?
Yani -hâşâ- Hz. Musa Allah’ı, Mutezile imamları kadar tanımıyor mu? Mutezilenin imamları Allah’ın görülmeyeceğini biliyor da Hz. Musa bunu bilmiyor mu? Mutezile imamları Allah’ı ve sıfatlarını, Hz. Musa’dan daha mı iyi biliyor?
Eğer Allah’ın görülmeyeceğine inanırsak; Hz. Musa’ya cehalet isnadında bulunmak ve Allah’ın sıfatlarını bilmediğini kabul etmek zorunda kalırız ki, bunu kabul etmek mümkün değildir.
Netice: Hz. Musa’nın Allah’ı görmek istemesi, Allah’ın görüleceğine büyük bir delildir.
Sevgili kardeşlerim, İkinci Delilimizi burada noktalayalım. Bir sonraki derste Üçüncü Delili işleyeceğiz. O derste buluşuncaya kadar Allah’a emanet olun…
