Büyük günah işleyenin küfre girmeyeceğine ve kâfir olmayacağına dair yedinci delilimiz Enfal suresinin 29. ayetidir. Bu ayet-i kerimede şöyle buyrulmuş:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُم وَيَغْفِرْلَكُمْ
Ey iman edenler! Eğer Allah’a karşı takva sahibi olursanız Allah size bir furkan verir, günahlarınızı örter ve sizi bağışlar. (Enfal 29)
Allahu Teâlâ bu ayet-i kerimede, mümin kullarına “Ey iman edenler!” diye seslenmiş ve takva sahibi olmaları şartıyla onların günahlarını örtüp affedeceğini beyan buyurmuş.
Şimdi şöyle bir tahlil yapalım:
Birinci sorumuz şu: Allahu Teâlâ’nın hitap ettiği bu kişiler mümin midir değil midir?
Elbette mümindir. Bunun delili, Allah’ın onlara “Ey iman edenler!” diye seslenmesidir. Eğer mümin olmasalardı bu hitaba mazhar olamazlardı.
İkinci sorumuz şu: Bu müminlerin günahları var mı?
Elbette var. Çünkü Allahu Teâlâ onlara günahlarını affetmeyi vaat ediyor. Affın olabilmesi için ilk önce günahın bulunması lazım. Günah olmadan af olmaz. Allah’ın onlara, “Günahlarınızı örterim ve sizi bağışlarım.” demesi ispat eder ki bu kişiler evvelde günah sahibidir. Bu günah küçük günah da olabilir, beşeriyet iktizasıyla nadiren işledikleri büyük günah da olabilir.
Bakın, Allahu Teâlâ günahı olan kişilere, “Ey iman edenler!” diye hitap ediyor ve onların imanını tescil ediyor. Allahu Teâlâ’nın bu hitabı ispat eder ki günah işlemek kişiyi imandan çıkarmaz ve küfre sokmaz.
Eğer günah işlemek kişiyi imandan çıkarsaydı Allah onlara “Ey iman edenler!” diye seslenmezdi. Madem seslenmiş, o hâlde onlar mümindir; günahları onları imandan çıkarmamış ve kâfir yapmamıştır.
Bu da ispat eder ki amel imandan bir cüz değildir ve amelin terkiyle imandan çıkılmaz!
