İşte kafirlerden, müşriklerden ve diğer bütün günahkarlardan mürekkep günahkarlar güruhuna: “Onlara şefaat edilmez.” buyrulduktan sonra, إِلاَّ مَنْ “O kimse müstesna” denilerek, şefaatin fayda vermeyeceği günahkarlar güruhundan bir kısım insanlar müstesna kılınmıştır.
إِلاَّ مَنْ ifadesinden anlıyoruz ki, bir kısım günahkarlara şefaat fayda verecektir. Eğer şefaat onlara fayda vermeyecek olsaydı, böyle bir istisna yapılmaz; “O gün günahkarlara şefaat edilmez.” denilerek ayete nokta konulurdu. Ancak nokta konulmamış ve إِلاَّ مَنْ denilerek istisna yapılmıştır.
Peki, bu istisnaya giren kullar kimlerdir? Ayetin devamı bunu beyan eder: اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا Rahman’ın katında bir söz alanlar… Buradaki söz, Fahreddin-i Razi’nin beyanına göre, tevhid ve kelime-i şehadettir. Yani imandır.
Demek, iman sahibi olan günahkarlar, imansız günahkarlardan ayırt edilmiştir. İmansız günahkarlar hakkında “onlara şefaat edilmez” buyrulurken, imanı olan günahkarlar bu hükmünden istisna edilmiştir.
O halde şimdi ayet-i kerimeye bakarak soralım:
– Kime şefaat edilmeyecek? Günahkarlara. Peki, bu günahkarlardan hangi güruh müstesnadır? Allah’ın katında bir söz alan, yani tevhid ve kelime-i şehadet sahibi olanlar.
Bakın, ayetin açık beyanıyla: Allah’ın katında söz alan, yani tevhid ve kelime-i şehadet sahibi olan günahkarlara şefaat edilecektir. Şimdi şefaati inkar edenlere bazı sorular soralım.
Ayet-i kerimede, Rahman’ın katında söz alan günahkarlara şefaat edilebileceği açıkça beyan buyrulmuştur. Demek şefaat haktır ve Allah katında söz alanlara, yani tevhid ve kelime-i şehadet sahiplerine mahsustur.
Şimdi şefaati inkar edenlere soruyoruz:
– Sizler bu ayet-i kerimeye nasıl mana veriyorsunuz? Ayetteki إِلاَّ مَنْ “O kişi müstesna” kaydını görmüyor musunuz? Eğer şefaat hak olmasaydı, ayette إِلاَّ مَنْ denilir miydi? إِلاَّ مَنْ demek, “Şefaat ancak bu kişilere edilir.” demektir. Bu kişiler de ayetin devamında izah edilmiş: Rahman’ın katında söz alanlar… Fahreddin-i Razi’nin izahına göre, tevhid ve kelime-i şehadet sahibi olanlar. Bu kişilere şefaat edilebilecektir.
Ey şefaati inkar edenler! Allah, bu kişilere şefaat edilebilecek derken, siz “Yok, edilemez.” diyorsunuz. Bu sözünüzle ayeti inkar ettiğinizin farkında mısınız? Eğer biraz aklınız varsa hemen tövbe eder ve fikirlerinizle bozduğunuz insanların ıslahına çalışırsınız.
Sevgili kardeşlerim, şefaatin hak olduğuna dair Üçüncü Delilimizi burada sonlandıralım ve şimdi Kur’an’dan Dördüncü Delilimize geçelim.
