İbn-i Abbas şöyle der: “Allah’ı kalbiyle gördü.”
İmam Gazali Hazretleri şöyle der: “Resulullah (s.a.v.) miraç gecesi dünyadan çıkıp ahirete gitti, cennete girdi ve Allah-u Teâlâ’yı görme devleti ile şereflendi.”
İbrahim bin Ahmet Beycuri şöyle der: “Ekser ulemaya göre, Peygamberimiz (s.a.v.) Rabb’ini baş gözüyle görmüştür. Her ne kadar Hz. Aişe bunu reddediyorsa da İbn-i Abbas hadisi bunu doğrulamaktadır. İbn-i Abbas Hz. Aişe’den önde gelir. Zira müsbit (ispat eden) ile nefi (reddeden) delili tearuz edince, müsbit tercih edilir. Ayrıca Hz. Aişe İbn-i Abbas’tan daha âlim değildir. Dünyada baş gözü ile Allah’ı görmek, yalnız Hz. Peygamber (s.a.v.)’e mümkün olmuştur.
Kadı İyadi, Şifa adlı kitabında şöyle der: “Bir grup âlimin fikri Hz. Aişe’nin kavlincedir. İbn-i Mesud’dan ve Ebu Hureyre’den meşhur olarak nakledilen de budur. Bunun üzerine muhaddislerin bir kısmı, dünyada iken ru’yetin mümkün olmadığına kail olurlar. İbn-i Abbas’ın meşhur olan rivayeti ise Rabb’ini görmüş olmasıdır. Hatta İbn-i Abbas; Hâkim, Nesei ve Taberani’nin rivayetlerinde: “Allah-u Teâlâ Musa’ya kelam, İbrahim’e hullet, Muhammed (s.a.v.)’e ru’yet ihtisas buyurdu.” denilmiştir.
Taftazani, İmam Rabbani ve İmam-ı Azam’a göre, bu ru’yet kalp gözüyle olmuştur.
İmam Nevevi ise şöyle buyurmuştur: “Ulemanın ekserisine göre, Hz. Peygamber Rabb’ini baştaki gözleriyle görmüştür.”
Allame İbrahim Lekkani, İmam Eşari ve ashabından bir grup ise ru’yetin baş gözüyle olduğuna kaildir.
Bediüzzaman Hazretleri de bu konuda şöyle der: “Ta kâb-ı kavseyn makamına çıkarmış, ehadiyet ile kelamına ve ru’yetine mazhar kılmıştır.”
İbrahim Hakkı Bursevi’ye göre ise göz basiretle birleşmiş ve şekil kazanmaksızın ikisinin birlikte sağladığı bir görüşle Allah’ı görmüştür.
Netice olarak:Hz. Aişe, İbn-i Mesud ve Ebu Hureyre’ye göre, Hz. Peygamber (s.a.v.) miraçta Allah’ı görmemiştir.
İbn-i Abbas, İmam Gazali, İbrahim bin Ahmet Beycuri, Taftazani, İmam Rabbani, İmam-ı Azam, İmam Eşari, Bediüzzaman, İ. Hakkı Bursevi, İmam Nevevi ve ulemanın birçoğu Peygamberimiz’in Allah’ı gördüğüne kaildir.
Taftazani, İmam Rabbani, İmam Abbas ve İmam-ı Azam’a göre bu ru’yet kalp ile olmuş; diğerlerine göre ise baş gözü ile olmuştur. En iyisini Allah bilir.
