Hz. Âişe radıyallâhü anhâ vâlidemiz anlatıyor: (Bir gün) cehennemi hatırlayıp ağladım. Resûlüllah (s.a.v.): Niye ağlıyorsun? diye sordu. Cehennemi hatırladım da onun için ağladım! Siz, kıyâmet günü, âilenizi hatırlayacak mısınız? dedim. Buyurdu ki: Üç yerde kimse kimseyi hatırlamaz:
1) Mîzan yanında; tartısı ağır mı geldi, hafif mi öğreninceye kadar.
2) Sahifelerin uçuştuğu zaman; kendi defteri nereye düşecek, öğreninceye kadar… Sağına mı, soluna mı; yoksa arkasına mı?
3) Sıratın yanında; cehennemin iki yakası ortasına kurulunca, bunu geçinceye kadar.
(Ebû Dâvud, Kitâbüs-Sünne, 4755)
Feyyaz Medresem/ Abdurrahman Bahadır
